به گزارش سینماپرس سالروز بعثت پیامبر اکرم (ص)، روز بزرگی برای تاریخ و بشریت است. واقعه بعثت، جایگاه ویژه‌ ای در فرهنگ مسلمانان دارد. بعثت درحقیقت، نقطه آغازین اسلام است چراکه دین اسلام که در سال‌های نخستین خود با پیروانی اندک و در شرایط سخت آغاز شد، بعدها در سراسر جهان انتشار یافت و دل‌های فراوان را به سوی خود جذب کرد.

در سینمای عریض و طویل کشور، پرداختن به موضوعات مهم دینی و مذهبی و حتی مسائل ملی و تاریخی جایگاه چندانی ندارد. این در حالی است که طرح مباحث دینی در سینمای ایران از گذشته تا امروز مطرح بوده اما در اتفاقی عجیب کمتر فعالیتی در این حوزه صورت گرفته است!

سینمای ایران این روزها با استناد بر سخنان بسیاری از اهالی دغدغه مند سینما و کارشناسان فرهنگی در تسخیر فیلم های نازل و مبتذل و سخیفی درآمده که نه با فرهنگ ایرانی قرابتی دارند و نه فرهنگ اسلامی؛ سینمای ایران این روزها کاملاً به ورطه ابتذال سقوط کرده و مدیران فرهنگی هم که گویا برایشان تنها نکته حائز اهمیت مبحث اقتصاد و گیشه و فروش در سینماها است چشم خود را روی ابتذال های گسترده در سینما بسته اند و به جای حمایت از سینمای دینی و تاریخی و مذهبی از فیلم ها و فیلمسازانی حمایت می کنند که هیچ گونه سنخیتی با ارزش ها ندارند.

همین اتفاقات باعث شده بسیاری از هنرمندان سینه سوخته و دغدغه مند و مومن و انقلابی این روزها فریاد اعتراض شان بیشتر شنیده شود؛ برخی از این سینماگران با بیان اینکه: «از مدیرانی که بدون دانش و تجربه و مهارت اداره سینما را در دست گرفته اند و هم و غم شان عکس گرفتن با «سلبریتی ها» است و می خواهند به این وسیله برای خود کسب اعتبار کنند نمی توان انتظار تولید آثار ارزشی و استراتژیک داشت، متأسفانه ما بعضاً با افرادی در سیستم مدیریتی روبرو هستیم که هیچ سنخیتی با انقلاب اسلامی ندارند و قطعاً نمی توان انتظار داشت که این افراد برای توسعه و ترویج فرهنگ اسلام و انقلاب تلاشی داشته باشند.» خواستار تغییر جدی در سیستم مدیریتی سینمای کشور هستند.

قطعاً اگر همه عوامل خوب سینمای ما در کنار هم قرار بگیرند اما ساختار و مدیریت و وضعیت تولید در سینمای ما نامناسب و الکن باشد هرگز نخواهیم توانست به آنچه که مورد نظرمان است دست یابیم؛ ما باید در ابتدا پایه های سینمای کشورمان را مستحکم کنیم و سپس به این فکر بیفتیم که فیلم های دینی و ارزشی تولید نماییم.

دیدن ایمان روی پرده نقره ای برای مردم بسیار دارای جذابیت است و به همین دلیل است که در جهان مسیحیت بارها این کار را انجام داده اند و موفق شده اند که دین را روز به روز در میان مردم کشورهایشان قوی تر کنند؛ قطعاً سیستم درست مدیریتی است که در این کشورها درست عمل می کند و این امکان در این کشورها فراهم است که هر فیلمسازی در هر زمینه ای که مایل باشد کار انجام داده و کسی مانع تولید فیلم هایش نشود.

در کشور ما اگر بهترین و با ارزش ترین و شریف ترین انگیزه ها را هم داشته باشید نهایتاً با ناکارآمدی مواجه شده و محصول نهایی اثری ضعیف می شود چرا که سینمای ما سینمایی بی تأثیر است؛ ما چه فیلم راجع به حضرت رسول (ص) بسازیم و چه هر موضوع دیگری فرقی ندارد؛ در سینمای کشور ما هیچ گونه گفتمانی قالب نیست. سینمای ایران تأثیری روی تماشاگر نمی گذارد و هیچ تماشاگری با دیدن آثار سینمایی ما نمی تواند به چیزی پایبند شده و یا از آن بری شود.

با توجه به این نکات درمیابیم که مسئولان فرهنگی و سینمایی کشور در قدم اول بایستی اقدامی اساسی، عاجل و جدی برای گفتمان دینی را در سینمای کشور به وجود آوردند و سپس با تخصیص بودجه مناسب سعی کنند تا آثار شایسته ای در این راستا تولید کنند.

سینماپرس همزمان با بعثت پیامبر اعظم (ص) با ۲ تن از سینماگران برجسته کشور آقایان: جهانگیر الماسی و امرالله احمدجو در خصوص بی توجهی به مناسبات مذهبی در تولیدات سینما و تلویزیون گفتگو کرد که ماحصل آن برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی در ذیل نقل شده است.

****************************

جهانگیر الماسی بازیگر و کارگردان سینما در این خصوص به سینماپرس گفت: پرداختن به موضوع مهمی همچون بعثت پیامبر اعظم (ص) در سینما و تلویزیون جزو ضروری ترین کارها است و بی توجهی برای پرداختن به این قبیل موضوعات دینی و مذهبی در سینما، تلویزیون و تئاتر باعث تأسف است.

وی ادامه داد: یکی از مسائل مهمی که مسئولان و سیاست گذاران فرهنگی و سینمایی باید به آن توجه داشته باشند این است که هرگز نباید اجازه دهند برخی اشخاص خدای ناکرده از این مضامین و موضوعات ارزشمند استفاده تبلیغاتی و ابزاری کنند.

این سینماگر با بیان اینکه برای تولید آثار فرهنگی و هنری مناسب باید کار به دست افراد کاردان سپرده شود اظهار داشت: سینما و تلویزیون به عنوان ۲ رسانه تأثیرگذار نباید جایگاهی برای حضور افرادی باد که درصدد هستند تا دیدگاه های شخصی و جناحی شان را به بزرگان دین نسبت دهند.

الماسی تأکید کرد: یکی دیگر از مسائلی که در خصوص تولید آثار هنری با این مضامین وجود دارد این است که این آثار باید از لحاظ پژوهشی و تحقیقاتی عمیق و پرمایه باشند؛ قطعاً اگر فیلمسازی به صورت سردستی مبادرت به تولید آثار تاریخی و مذهبی نماید آن اثر نمی تواند تأثیرگذاری درستی داشته باشد و حتی می تواند اثرات معکوسی در جامعه داشته باشند و متولیان فرهنگی باید به این مسأله توجه جدی داشته باشند.

امرالله احمدجو دیگر کارگردان مطرح سینما و تلویزیون کشور نیز در این باره به سینماپرس گفت: آثار تاریخی و مذهبی همواره با محدودیت مواجه می شوند؛ این محدودیت ها هم به مسائل مالی بازمی گردد و هم به اعمال سلیقه های شخصی و برخی روابط ها!

وی ادامه داد: این اتفاق در حالی است که تولید آثار مذهبی و تاریخی ضرورتی است که مسئولان هرگز نباید آن را فراموش کنند؛ به خصوص رسانه فراگیر و مهمی چون تلویزیون باید توجه و اهتمام ویژه ای برای تولید این قبیل آثار داشته باشد.

این سینماگر متذکر شد: یکی از بزرگترین و مهمترین مسائلی که مدیران سینمایی باید به آن توجه داشته باشند این است که به هر شخص تازه از راه رسیده ای اجازه تولید در خصوص این مضامین و موضوعات مهم را ندهند؛ تولید آثار مذهبی، ملی، تاریخی و... نیازمند آن است که افرادی با دانش و متبحر و دغدغه مند و باسواد پشت آن حضور داشته باشند تا این کارها به بهترین شکل ممکن به سرانجام برسند.

احمدجو تأکید کرد: آنچه اغلب باعث افت کیفی آثار تاریخی و مذهبی می ود به کار گماردن نیروهایی است که تخصص و مهارت لازم را برای حضور در یک پروژه تاریخی و مذهبی ندارند و صرفاً به واسطه برخی روابط غیرمتعارف و غیر حرفه ای و غیر اصولی به پروژه اضافه شده اند.

این کارگردان مطرح تحقیق و پژوهش کافی و عدم اعمال سلایق شخصی فیلمساز و عدم تحریف وقایع تاریخی را جزو وظایف مهم دست اندرکاران اصلی پروژه های تاریخی و مذهبی برشمرد و گفت: عدم تحقیق و پژوهش کافی می تواند باعث پس زدن مخاطب شود. ما نباید کاری کنیم که دیگر مخاطبان ایرانی رغبت شان را برای تماشای این قبیل آثار از دست بدهند. اگر چنین اتفاقی رخ بدهد ما دچار خسران بسیار جبران ناپذیری خواهیم شد که به هیچ عنوان جبران شدنی نیست.